جواد نکونام به درد استقلال می خورد؟ - سفر به کیش

دردسر های یک پاسخ منفی

استقلال تابستان گذشته روز های سختی را سپری می کرد و نیاز به معرفی یک مربی نو داشت؛ چراکه سرمربی تیم قهرمان تصمیم به جدایی گرفته بود. جواد نکونام، اما با وجود سابقه همکاری اش با آجورلو، به این پیشنهاد جواب منفی داد. در حقیقت او در روز های سخت استقلال، همراه این تیم نشد و قبول نکرد که پروژه اش در اهواز را برای پیوستن به تیم سابقش در فوتبال ایران رها کند. طبیعتا آن جواب منفی، نوع نگاه استقلالی ها نسبت به این مربی را تغییر داده است.

فولادی که درخشان نبود

انتظار می رفت فولاد فصل گذشته با این مربی برای قهرمانی لیگ مبارزه کند، اما آن ها خیلی زود از کورس خارج شدند. نکونام در یک بازه زمانی کوتاه، خرید های بسیار زیادی برای فولاد انجام داد و آنقدر بازیکن جذب کرد که در مقطعی از فصل ناچار شد چند بازیکن را از فهرست اصلی خارج کند. با این حال، فولاد در مجموع فصل خوبی را سپری نکرد و نتایج خوبی به دست نیاورد. این نتایج معمولی از یک سو و سبک بازی تدافعی او برای هوادارانی که به بازی های هجومی تیم ساپینتو خو گرفته اند، تردید های مهمی در مورد آینده احتمالی این مربی در استقلال به وجود آورده است. نکته مهم دیگر هم این است که نکو معمولا دستیاران خوبی برای خودش انتخاب نکرده و افرادی که در کنار او روی نیمکت نشسته اند، بیشتر از شرایط فنی، به خاطر سروصدا کردن در کنار زمین خبرساز شده اند.

آن خداحافظی عجیب

سرانجام همکاری نکو با فولاد هم به هیچ وجه حرفه ای به نظر نمی رسید و او در کنفرانس خبری بعد از پیروزی آسیایی تیمش و درحالی که فقط چند روز به مسابقه حساس با الهلال مانده بود، تصمیم به جدایی از فولاد گرفت. جالب اینکه فولاد نیز بدون این مربی نمایش خوبی در آن بازی داشت. چه تضمینی وجود دارد که رفتار هایی شبیه به این، در استقلال از سوی نکو تکرار نشود؟

بلبشوی آبی!

الگوی انتخاب سرمربی نو در باشگاهی مثل استقلال، دقیقا شبیه همان اتفاقی است که در فدراسیون برای انتخاب سرمربی نو تیم ملی رخ داد. آنجا نیز فدراسیون گزینه هایی را در کنار هم قرار داده بود که کوچک ترین سنخیتی با هم نداشتند. معرفی گزینه های نو هدایت استقلال هم نشان می دهد باشگاه هیچ فلسفه یا استراتژی خاصی در این زمینه ندارد. آن ها نام هایی را کنار هم جمع کرده اند که نه از نظر سابقه فنی و نه از نظر سبک کاری، هیچ ارتباطی با هم پیدا نمی کنند.

باشگاه استقلال در پی چیست؟ اگر آن ها یک مربی می خواهند که برخلاف ساپینتو کنار زمین سروصدا به راه نیندازد و مدام محروم نشود، ساکت الهامی در فهرست گزینه هایشان چه می کند؟ اگر آن ها یک مربی پیروز می خواهند که برای تیم جام بیاورد، علیرضا منصوریان در این فهرست چه کار دارد؟ لابد محمود فکری هم اگر تیم نداشت، حالا یکی از گزینه های هدایت استقلال بود! جالب اینکه باشگاه در کنار همه این گزینه های پرشمار داخلی، یک گزینه خارجی هم دارد که معلوم نیست با چه انگیزه ای به فهرست مربیان احتمالی تیم اضافه شده است. رامون لوپز در 4 سال گذشته مربیگری نکرده و آخرین تجربه کاری اش نیز در لیگ چین رقم خورده است. او زمانی سرمربی رئال مادرید بوده، اما در این تیم هم پیروز نشده و اساسا از آن دوران زمان بسیار زیادی گذشته است.

شباهت های زیاد بین فرایند انتخاب سرمربی در باشگاه استقلال و روند انتخاب سرمربی تیم ملی، نگرانی های زیادی برای هواداران این باشگاه به وجود می آورد. اینجا هم صحبت از کمیته فنی است، اما بعید به نظر می رسد که چنین تصمیم مهمی در نهایت به کمیته فنی محول شود. شاید بهتر بود مدیران باشگاه اول ویژگی های مدنظرشان برای نیمکت را مشخص می کردند و سپس براساس همان ویژگی ها به سراغ انتخاب یک مربی می رفتند. آنها، اما یک مشت نام را کنار هم ردیف کرده اند و ظاهرا برایشان چندان مهم نیست که سرمربی نو باشگاه، چه خصوصیت هایی داشته باشد.

منبع: روزنامه همشهری