صلاح تراکتور خویش زنوزی داند! - سفر به کیش

خبرنگاران؛ احسان محمدی- اخراج شدن سرمربی در تراکتور اتفاقی تکراری است. مثل طلوع آفتاب از شرق. مالک این باشگاه در هر فصل به طور متوسط چهار سرمربی را عوض می نماید. داخلی می رود، خارجی می آید، خارجی می رود داخلی می آید. با چنین نوسانی انتظار فتح جام در لیگ برتر مثل دعا کردن زیر درخت موز است که آناناس بدهد.

علیرضا منصوریان اولین قربانی لیگ برتر شد. فقط 5 هفته از لیگ گذشته و تراکتور از مجموع 15 امتیاز ممکن 6 امتیاز کسب نموده است. یک پیروزی، سه تساوی و یک شکست. آن هم در غیاب طرفداران پرشور این تیم. پرونده اش را بستند تا در شبکه های اجتماعی سر به سرش بگذارند که برف تبریز را دید و رفت، هنوز تُرکی را یاد نگرفته بود که اخراجش کردند، محمود فکری حالا شب خواب ندارد که منصوریان در استقلال جایش را بگیرد و ...

باشگاه اظهار داشت نظر به عدم تحقق اهداف مشخص شده در هنگام عقد قرارداد، هیأت مدیره باشگاه برای قطع رابطه قراردادی با علیرضا منصوریان به توافق رسید. احتمالاً حد نصاب امتیازی را در نظر گرفته بودند که به آن معدل نرسید.

خودش اما اظهار داشت به وسیله وب سایت باشگاه خبر اخراجش را شنیده و هیچکس هیچ صحبتی با او در این مورد ننموده است. موضوعی که نشان می دهد بعد از بیست سال برگزاری لیگ، اطلاق عنوان حرفه ای به آن گزافه گویی و تعارفی ایرانی همراه با اغراق است.

منصوریان با تراکتور در هفته اول در تبریز مقابل نفت مسجدسلیمان به تساوی 0-0 رسید(تیمی که با همین نتیجه پرسپولیس را هم متوقف کرد و در هفته پنجم سه گل به سپاهان زد)، در هفته دوم و در قائمشهر مقابل نساجی به تساوی 1-1 رسید، در هفته سوم با یک گل در اصفهان مقابل سپاهان باخت، در هفته چهارم با یک گل مس رفسنجان را در خانه حریف شکست داد و در هفته پنجم در استادیوم خالی از تماشاگر یادگار امام مقابل فولاد خوزستان 0-0 متوقف شد. رتبه دوازدهم جدول 18 تیمی لیگ ایران با دو گل زده و دو گل خورده!

این نتایج گرچه فاجعه بار نیست اما مدیران تیم تبریزی که معمولاً صبورانه با چالش ها برخورد نمی نمایند تصمیم گرفتند پرونده منصوریان را ببندند. از تیمی که محمدرضا اخباری، محمدرضا خانزاده، اکبر ایمانی، مسعود شجاعی، اشکان دژاگه، احسان حاج صفی، مهدی تیکدری، محمد عباس زاده، میلاد فخرالدینی، حمید بوحمدان، امین اسدی و ... را در اختیار دارد که بسیاری از آن ها سابقه بازی در لیگ برتر را دارند و از حیث بازی ملی احتمالاً روی هم بیشترین تعداد بازی را میان تیم های لیگی دارند (257 بازی برای مثلث دژاگه، حاج صفی، شجاعی) انتظار بیشتری می رود اما این همه شتاب برای اخراج سرمربی کمی عجیب است.

در اینکه تیم منصوریان چشم نواز بازی نمی کرد تردیدی نیست. بعد از رفتن ساکت الهامی، منصوریان زمان زیادی برای تیم را در اختیار نداشت. او 27 شهریور سرمربی این تیم شد. تبریزی ها انتظار چه معجزه ای داشتند؟ فراموش نکنیم که حتی وقتی برانکو به عنوان یک مربی مشهور به پرسپولیس پیوست در فصل اول این تیم تا نزدیکی های ته جدول سقوط کرد و رقیبان کُری می خواندند پرسپولیس قهرمان، تو لیگ برتر بمان! و حالا چهارسال است با چنگ و دندان همان پرسپولیس را از صدر جدول نمی توانند به زیر بکشند.

پیش تر هم نوشته بودم که تراکتور تیم عظیمی است. بی احتیاج از تعریف و نان قرض دادن و هندوانه زیر بغل گذاشتن طرفداران شان. در چند سال اخیر دو بار جام حذفی را با شایستگی فتح کردند و به شخصه معتقدم به دلیل خودزنی و حاشیه های داخلی دست کم یک بار از فتح لیگ برتر محروم شدند. اثبات این نکته کار آسانی نیست، به ویژه برای آن دسته از طرفداران که همواره دنبال دشمن خارجی و توطئه تهرانی ها می گردند ولی با این سبک انتصاب و اخراج سرمربی برای قهرمان شدن به معجزه احتیاج دارند.

تراکتور به آرامش و صبوری احتیاج دارد، نه اینکه گزارشگر این تیم برای مزه پرانی و کُری خواندن تیم پرسپولیس را پیروزی خطاب کند و لابد برایش سوت و کف بزنند که شاخ کرگدن شکسته. تیم های عظیم به حاشیه هایی از این دست احتیاجی ندارند. آن ها به اهداف عظیم فکر می نمایند. تا افرادی با این افکار و حاشیه سازی ها پیرامون تراکتور وجود دارد بعید است مردم فوتبال دوست تبریز قهرمانی در لیگ برتر را جشن بگیرند. البته که صلاح مُلک خویش آقای زنوزی داند!