سفرنامه قشم: ملاقات خانوادگی با اعمال شاقه - سفر به کیش

آب و روغن ماشین هم چک شد. بریم که زودتر از خورشید برسیم به جاده.

صدای قشنگش با صدای بسته شدن کاپوت ادغام شد. نمی دونم کی خوابم برده بود. چشمامو که باز کردم، شب همه جا رو گرفته بود و جاده پر از تریلی بود . سر چرخوندم، تمرکز نموده بود روی جاده با اینکه خستگی از چشماش می بارید.

کجاییم؟

بیدار شدی جانم؟ بو بکش. بوی بندر حس میشه از اینجا

خندیدم!

خندید!

هر هتلی دوس داری بریم از الان روی نقشه پیداش کن که رسیدیم به شهر, علاف نشیم.

لبامو کج کردم و گفتم: اووووم… تو که می دونی هتل دوست داشتنی من توی صندوق عقب ماشینمونه

نیم ساعت بعد درحالی که زیپ چادر رو می بستم، کنار پارک ساحلی، صدای امواج و صدای نفس هاش رو بغل کردم و خوابیدیم.

دوباره زودتر از خورشید رسیدیم به جاده!

چای رو دادم دستش و گفتم: من دلم آشوبه. می دونی من یه عمو دارم که با اهل وعیال و عروس و داماد و نوه همگی قشم زندگی می کنن. اینا خانوادگی عاشق کشف معماان و الان ما سفر به قشم کردیم.

چه معمایی؟

معمای کیستی تو؟ حضورت؟ وجودت؟ کنار من! معمای ما شدنمون! بگم هنوز؟

روی لندی کرافت بودیم و مرغ های دریایی داشتن نون های صبحانه مونو با ولع می خوردن که بغلم کرد و گفت: عزیزکم. قشم به این بزرگی. عموی تو مگه بیکاره بیاد ما رو پیدا کنه؟ تازه پیدا هم بکنه، سینه سپر می کنم. می گم آقای عمو! این زن، این زن سهم منه، حق منه، عشق منه. ریسه رفتیم از خنده!

زد دنده پنج. درجه کولر رو زیاد کرد و گفت: بندر لافت اون قدری از قشم دور هست که برام قصه بگی؟ یا نزدیکه و آوز می خونی؟

خندیدم

فکر کنم بشه مثنوی بخونم.

کم کم ساختمان های قشم از دور دیده می شدن.

هتل نمی ریم! وسط شهر راه نمی ریم! بیرون شهر خونه می گیریم! هیچ جا هم دست منو نمی گیری!

با چشمای گرد فقط نگاهم کرد.

دیدی الکی سه روزه هی در و دیوار رو می پایی. روبنده می زنی. ماسک می زنی. دیدی نبود، ندید.

آره خداروشکر به خیر گذشت. ببین من حساب کردم الان بریم سمت لافت، شب شهرفردوس می خوابیم. فردا هم قبل نهار رسیدیم مشهد خونه مون. اونجا رو ببین تابلو زده لافت سمت چپ. باید…

گوووووووم…!

وای چی بود؟ زد بهمون؟ زدیم بهش؟ چی شد؟

آروم پرسید: خوبی تو؟ جاییت زخمی نشد؟ نترس چیزی نشده.

سرشو از شیشه بیرون کرد و صداشو برد بالا: آقا حواست کجاست؟ بیا بعد چهارراه اینجا ترافیک می شه!

صدای تصادف توی سرم می پیچید، چشم هامو بستم.

صدای در ماشین.. .

آقا چی کار میکنی؟

صدای سپر که افتاد روی زمین…

صدای غریبه: خدا شاهده ندیدم چی شد.

صدای بوق…

ضربان قلبم رو توی دهنم حس می کردم. از بچگی وحشت داشتم از تصادف. چشمامو بیشتر روی هم فشار دادم.

بیا بریم من صاف کار آشنا دارم سه سوت درستش می کنه برات.

خانمم حالش خوب نیست. باید اول اونو ببرم یه جای خنک.

صدای قدم هاش…

در ماشین باز شد…

چشمای بسته م رو بوسید و گفت: چیزی نشده جانم. نترس باز کن چشم هاتو. بهم بگو خوبی؟

صدای پا…

عه آقا پلاک مشهدی!!! همشهری ایم که، بخدا اگه بذارم جایی بری جز خونه ما. خانوم شما هم جای خواهر ما. بذار اصلا خودم بگم بهشون

صدای پا نزدیک تر شد…

تقریبا بالای سرم بود، چشم هامو باز کردم، یادم نمیاد نفس کشیدم یا نه!؟

سلام عمو جان!

پی نوشت: عکس اول تزئینی و سایر عکس ها به وسیله شرکت کننده ارسال شده است.