انتقام اینترنتی کارمند اخراجی - سفر به کیش

حوصله هیچ کس را نداشت و تا آنجا که می توانست سعی می کرد با کسی از فامیل هایش رودررو نشود. بهاره تازه کارش را از دست داده بود و ساعت ها در تنهایی خودش به روزهایی فکر می کرد که باید در خانه می ماند و هیچ درآمدی هم نداشت.

تنها که می شد، مدام به دعوا و مشاجره اش با کارفرمایش فکر می کرد که او را از کار اخراج نموده بود. در ذهنش با او بگومگو می کرد و جوابش را می داد. با این که می دانست کارفرمایش درست می گوید، اما بازهم حق را به خودش می داد. انتظار داشت کارفرمایش با همین شرایط دوباره از او دعوت به کار کند. روزها به تلفن خیره می ماند تا بلکه کارفرمایش تماس بگیرد و دوباره از او دعوت به کار کند. تا صدای تلفن همراهش بلند می شد، به سمت آن خیز برمی داشت، اما تا شماره را می دید، دست و دلش سرد می شد.

بهاره به تنها چیزی که فکر می کرد، کارش بود. او به کار و درآمدش احتیاج داشت. دو ماه از اخراجش گذشته بود، اما هنوز تماسی از طرف کارفرمایش با او گرفته نشده بود. مدام از یکی از دوستانش در خصوص شرکت می پرسید تا بداند چه کسی را به جای او آورده اند. با این که کسی به جایش نیامده و میزش هنوز خالی مانده بود، اما نمی توانست کینه کارفرما را از دلش بیرون کند: او باید با من تماس می گرفت.

می دانست بیکارم و به درآمد اقتصادی احتیاج دارم. شاید اشتباه از من بود و نباید بحث می کردم و باید کارم را انجام می دادم، اما بهتر بود با من تماس می گرفت، ولی وقتی دیدم اهمیتی به بودن یا نبودنم در شرکت نمی دهد، تصمیم گرفتم از او انتقام بگیرم.

بهاره در آتش انتقام می سوخت و می خواست هر طور شده انتقام بیکارشدنش را از او بگیرد. از مدت ها پیش کارفرمایش، گروهی در یکی از شبکه های مجازی درست نموده بود که در آن، کارمندان مسائل مربوط به شرکت را مطرح و رتق وفتق می کردند. دخترجوان هم با سوء استفاده از این فرصت، آغاز به طرح و نشر مطالب و تهمت و افترا علیه او نموده و سپس گروه را به سرعت ترک کرد.خیلی طول نکشید که این تهمت ها به گوش کارفرمای بهاره رسید و او را به شدت آشفته کرد. کم کم تمام کارمندان و حتی خدماتی ها هم از این تهمت ها باخبر شدند. کارفرما به دنبال گوینده تهمت ها بود، اما هر چه گشت نتوانست او را پیدا کند و بنابراین به پلیس فتا رفت و طرح شکایت کرد.

ضمیمه تپش روزنامه خبرنگاران