چه شد که ماکان بند رکوردهای اجرا را شکست؟

به گزارش سفر به کیش، روزنامه شهروند: ظاهرا گروه ماکان در دو سال گذشته با بیش از 400 اجرا در تهران و شهرستان ها رکورد حامد همایون را هم ردکرده است. عجیب هم نیست، چون فارغ از توجه به کیفیت، تقاضا برای موسیقی سرگرمی ساز و پاپیولار همواره وجود داشته است و البته همواره هم پشت سر آن حرف و حدیث های زیادی بوده است. هواداران این نوع موسیقی بیشتر در بازه سنی 10 تا 30 سال هستند و در موسیقی و ترانه فقط ریتم، ملودی و البته کلماتی هماهنگ با دایره لغات روزمره شان را دنبال می نمایند.

چه شد که ماکان بند رکوردهای اجرا را شکست؟

در ایران هم نمونه هایشان زیاد است. شاید پررنگ ترین مثال های آن ماکان بند، حامد همایون، محسن ابراهیم زاده یا هوروش بند باشند؛ گروه هایی که در مدت زمان بسیاری کمی با یک قطعه هیت، نظر مخاطبان را به خود جلب کردند. بعد هم در گوشه و کنار شبکه های اجتماعی و رسانه ها خبر هایی درباره رکوردداربودن آن ها پیچید و دست به دست شد.

پارسال گفته شد که حامد همایون با بیش از 200 اجرا رکورد گینس را در برگزاری کنسرت رد نموده است و همان سال قطعه ماه پیشونی از هوروش بند در جشن موسیقی ما به عنوان قطعه برگزیده موسیقی پاپ از نگاه مردم انتخاب شد. چند روز قبل هم یکی از خبرنگاران و فعال حوزه موسیقی در توییتر خود درباره گروه ماکان نوشت: این گروه بعد از انتشار آلبوم دیوونه بازی در دو سال گذشته، با 433 سانس اجرا در تهران و شهرستان و خارج از کشور، رکورد قبلی را که در اختیار حامد همایون بود، شکست.

بله! این گروه که سال گذشته به علت یک اشتباه در نام بردن از دستگاه های موسیقی ایرانی حسابی جنجالی شد، در دو سال گذشته در مراکز تمامی استان ها و شهرهایی، چون کیش، بندرعباس، قشم، انزلی، بوکان، شهرکرد، سلماس، مهاباد، بوشهر، اراک، ساوه، سیرجان، کرمان، زرند و … کنسرت برگزار نموده است و ظاهرا تنها مخاطبانشان در قم و مشهد از اجراهایشان محروم مانده اند!

گروه ماکان کنسرت هایی هم در کانادا و بعضی کشور های اروپایی برگزار نموده که البته تعدادشان کمتر از 10 مورد است. اما آیا رکورداربودن در میزان اجرا ها نشانه خوبی برای موسیقی است یا نه و این که اصلا چه تحلیلی دارد؟ علت فراگیر شدن این نوع موسیقی در برابر بی توجهی به موسیقی جدی و سنتی ایرانی چیست؟ این ها سوالاتی است که دو منتقد و فعال موسیقی درباره آن با شهروند صحبت نموده اند که در ادامه می خوانید…

مخاطبان این نوع موسیقی ثابت هستند

آرش نصیری: اگر کل همین اجرا هایی که سولد اوت می شوند را در نظر بگیریم، شاید جمع آن 100 تا 200 هزار مخاطب نداشته باشند، چون در ایران یک عده ای هستند که هر کسی کنسرت برگزار کند، بلیت آن را خریداری می نمایند و شاید بتوان گفت این جمعیت تقریبا در همه کنسرت ها ثابت هستند؛ بنابراین مخاطب 100 تا 200 هزار نفری در جمعیت 10 میلیون نفری تهران عدد بزرگی نیست. این مخاطبان اغلب از لحاظ اقتصادی در سطح خوبی هستند و علاقه مندی آن ها درواقع یک چرخه موسیقی ایجاد می نماید، اما در برابر آن عده زیادی هستند که کنسرت نمی روند و هیچ کس برای آن ها برنامه ریزی نمی نماید.

در همه جای جهان جریانات نه چندان سنگین هنری به ویژه در حوزه سرگرمی هواداران خود را دارد. طبیعی است که عده ای از مردم حتی در جوامع پیشرفته سراغ موسیقی ساده فهم تر بروند و بیشتر جنبه سرگرمی آن را ببینند، اما در همان جوامع مردم زیادی هم به موسیقی به عنوان جریان فکرساز و آدم ساز نگاه نموده و برایش برنامه ریزی می نمایند.

معتقدم همین قانون 10 درصدی اقتصادیات که تصویب شد، اگر برای موسیقی تجاری مطرح می شد، شاید می توانست به تقویت گروه های دیگری بینجامد؛ به این شکل که مثلا در صندوقی برای حمایت موسیقی فولکور و سنتی به کار گرفته گردد.

ماکان بند از مریخ نیامده

نسیم قاضی زاده: نزدیک به دو دهه است که فعالان جدی عرصه موسیقی اعلام خطر هایی نسبت به گوش موسیقایی مخاطبین ایرانی به ویژه نسل جدید نموده اند و این که گوش مردم به سمت هجویات کشیده می گردد.

در سال های اخیر هم مسئولان در عرصه موسیقی فضا را در عرصه های نه چندان اصولی موسیقی و بیشتر حوزه پاپ باز کردند و به آن توجه شد. صداوسیما به عنوان یکی از سردمداران موسیقی در وهله نخست با پخش آثار سخیف و بعد هم وزارت ارشاد با مدیریت ضعیف در 10 سال گذشته باعث شد بسیاری از ترانه سراها، موزیسین ها و تنظیم نماینده های سخیف پا به عرصه هنر بگذارند.

هیچ نظارتی هم بر آن ها نشد و عرصه کار از هنرمندان جدی سلب شد؛ اتفاقی که ناخواسته حافظه شنیداری مردم به ویژه نسل جوان را به سمت موسیقی ای برد که هیچ ساختار درستی ندارد. در چنین شرایطی طبیعی است که گروهی که خود را بیشتر نشان بدهد، مورد استقبال قرار می گیرد، اما همان طور که بسیاری از جامعه شناسان و فعالان این عرصه گفته اند؛ این ها موسیقی یک بار مصرف هستند و اگر خیلی عمر نمایند یک تا دو سال است و در آینده هیچ ردپایی از آن ها در تاریخ موسیقی نمی ماند، بنابراین رکورد های اینچنینی هیچ جایی برای بالیدن ندارند.

ما در کشور افرادی مثل حسین علیزاده، کیهان کلهر و محمدرضا شجریان را داریم که به شایستگی برای نام ایران رکورد آوردند. معتقدم این رکوردزدن ها (رکورد های اجرا) فقط در حد خبر های کوچک در رسانه ها منتشر می گردد و هیچ جای دیگری نخواهد داشت. البته این فقط مختص ایران نیست و در همه جای جهان صندلی چنین موسیقی همین جاست.

به هرحال این نوع موسیقی مخاطب خود را دارد و نباید به آن خرده گرفت و چکش رویشان گذاشت، چون این گروه ها محصول همین جامعه هستند. ماکان بند هم از مریخ نیامده است، با هر کیفیتی که هست باید ابتدا به مسئولان خرده گرفت، بعد مردمی که آن را گوش می دهند و درواقع آخرین خرده را باید به گروه گرفت.

به هرحال نسل نوجوان ما صحبت از معضلات، غم ها و امیدواری را در این ترانه ها می بیند و شادی خود را در فضای این کنسرت نشان می دهد. جز ترانه؛ ریتم و ملودی این گروه ها، آن ها را جذب می نماید و ریتم در آثار ماکان بند دیده می گردد. درباره حامد همایون هم که پارسال گفته شد رکورد کنسرت ها را زده همین طور است، یک دوره ای مخاطبانش نخ شادی، امیدواری و غم خود را در این ترانه ها پیدا کردند.

منبع: برترین ها
انتشار: 28 مهر 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: kishnet65.ir شناسه مطلب: 372

به "چه شد که ماکان بند رکوردهای اجرا را شکست؟" امتیاز دهید

6 کاربر به "چه شد که ماکان بند رکوردهای اجرا را شکست؟" امتیاز داده اند | 4.5 از 5
امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چه شد که ماکان بند رکوردهای اجرا را شکست؟"

1 دیدگاه

Naze 11 آبان 1399

همچین خواننده هایی
مانند ماکان بند
با چنین اخلاقی

از بهشت اومدند
مریخ کمه

پاسخ به Naze
* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید