چرا گودزیلا به جای تنت گیشه را نجات داد؟ - سفر به کیش

اکران گودزیلا در برابر کونگ آخرین روز ماه مارس (11 فروردین) آغاز شد و سپس به شکل های مختلف (از جمله در سرویس های ویدیویی همچون HBO مکس) در اختیار مخاطبان نهاده شد.

براساس گزارش هالیوود ریپورتر این فیلم علمی-تخیلی برای دومین هفته متوالی در صدر آثار پرفروش گیشه نهاده شد و به فروش داخلی حدودا 70 میلیون دلاری و بازدهی سراسری 360 میلیون دلاری رسید. گودزیلا در برابر کونگ در حال حاضر در آمریکای شمالی از انگاشته جلوزده و در هفته جاری از نظر رکورد دنیای هم فیلم انگاشته را پشت سر خواهد گذاشت و به پرفروش ترین اثر هالیوود در دوران دنیاگیری ویروس کرونا تبدیل می گردد. این پیروزیت تجاری به طرح این پرسش دامن زده که چطور فیلم سینمایی انگاشته با وجود انتظارات گسترده نتوانست ناجی صنعت سینما باشد اما گودزیلا در برابر کونگ کم وبیش چنین کارکردی داشت؟

فروش گسترده گودزیلا در برابر کونگ نشان از زنده شدن دوباره سینماها و اساسا صنعت فیلم در آمریکای شمالی دارد و حاکی از افزایش مشهود تقاضا میان مخاطبان است. توبی امریک رییس گروه رسانه ای برادران وارنر هم از این استقبال به وجد آمده و در اظهارنظری گفته است: بسیار هیجان زده ایم که گودزیلا در برابر کنگ در حال بازگرداندن تماشاگران به سالن هایی است که در سطح دنیا بازگشایی شده اند.

این فیلم هیولایی خارج ایالات متحده هم عملکرد بدی نداشته است؛ بهترین عملکرد دنیای فیلم در چین بوده و در عمل 165 میلیون دلار از فروش فیلم را رقم زده است. پس از چین بازارهای استرالیا (16 میلیون دلار)، مکزیک (15.8 میلیون دلار)، تایوان (11.7 میلیون دلار) و روسیه (11.1 میلیون دلار) رتبه های بعدی را به خود اختصاص داده اند.

یکی از مزایای گودزیلا در برابر کونگ این بود که پس از بازگشایی سالن ها در نیویورک و لس آنجلس به نمایش گذاشته شد؛ البته این بازگشایی نیز با کاهش ظرفیت سالن ها همراه بوده است.

عطش تماشای دوباره فیلم روی پرده

شاید در هر شرایط دیگری استقبال از گودزیلا در برابر کونگ چیزی بیشتر از قسمت جدید یک دنباله غیراصیل و دسته چندم نمی بود اما سال جاری ماجرا کاملا متفاوت است. سال 2021 دقیقا در پی سال میلادی 2020 نهاده شده که توسط کرونا به نابودی کشیده شد. در این سال سالن های سینما و صنعت سینما آسیب گسترده ای متحمل شدند، تقویم اکران زیر و رو شد و البته مخاطبان هم از تجربه تماشای فیلم روی پرده های عظیم محروم ماندند.

با این اوصاف گودزیلا در برابر کنگ دیگر نه یک فیلم معمولی بلکه ارضانماینده میلی تقویت شده بود به تماشای دوباره آثار سینمایی در سالن ها. اما چرا سرنوشت گودزیلا با فیلم انگاشته نولان متفاوت بود؟

انگاشته پس از یک دوره نسبتا طولانی از به تعویق افتادن های مکرر بالاخره به چرخه اکران رسید. فیلم جدید نولان توسط تمام گروه های درگیر صنعت سینما تبلیغ شد. استودیوها و سینماداران مشتاق پیروزیت آن بودند و رسانه ها و خبرنگاران هم آن را کورسوی امید و راه نجات سینما از درون تاریکی کرونا ارزیابی می کردند. هر گروه دلایل خاص خود را داشتند اما در مجموع می شد ادعا کرد انگاشته فیلمی است که دقیقا برای اکران در سینما روی پرده ساخته شده آن هم توسط کارگردانی که از زاویه پیشبرد تکنولوژی های مرتبط با ساخت فیلم اهمیت دارد و از سوی دیگر از جمله مشهورترین چهره های هالیوود است که در گذشته پیروز شده فیلم های پرفروشی بسازد و گروه های مختلفی از تماشاگران را در سطوح متفاوت راضی نگه دارد.

احتمالا بابت مجموعه ای از همین دلایل هم بودجه چشمگیری برای فراوری فیلم سینمایی انگاشته اختصاص داده شد. اما این بار ماجرا متفاوت بود. با اکران انگاشته به سرعت معین شد که فیلم قادر نیست توقعات پرشمار مخاطبان و اهالی صنعت را برآورده کند.

احتمالا یکی از مهم ترین دلایل این بود که مخاطبان شک داشتند تجربه تماشای فیلم انگاشته آنقدر می ارزد که بابتش خود را با ریسک بیماری کرونا روبرو نمایند یا نه؟ شاید فیلم بیش از حد طولانی بود، شاید هم به عنوان یک فیلم دو ساعت و نیمه، خط داستانی آن بیش از حد لزوم عجیب و نامفهوم به نظر می رسید. احتمالا بهترین ایده این باشد که بپذیریم مجموعه ای از این دلایل در سرنوشت فیلم جدید نولان موثر واقع شدند.

در هر حال مجموع فروش دنیای فیلم حتی به پای فیلم قبلی نولان یعنی دانکرک (Dunkirk) هم نرسید و معین شد آن بحث ها درباره نجات سینما توسط این فیلم به یک سرانجام تلخ رسیده است.

گودزیلا؛ نجات دهنده خوش شانس

گودزیلا در برابر کنگ اما به فیلمی تبدیل شد که دنیا به آن احتیاج داشت؛ البته واضح است که فقط از احتیاج حرف می زنیم نه از آنچه دنیا محروم از سینما واقعا لیاقتش را داشت. گودزیلا به نیمی از زمان اکران انگاشته احتیاج داشت تا به فروش دنیای 200 میلیون دلاری برسد و البته بخشی از این را مدیون اکران گسترده تر در کشورهای چین و نیوزیلند بود.

از طرف دیگر فیلم هیولایی آدام وینگارد در ایالات متحده آمریکا هم اکران گسترده تری را تجربه کرد. انگاشته در نیویورک یا کالیفرنیا اکران نشد و در سایر شهرها و ایالت ها هم با قوانین سفت و سخت تر ناشی از کرونا دست به گریبان بود.

حال و هوایی که در حاشیه دو فیلم شکل گرفت هم کاملا متفاوت بودند. فیلم نولان هر بار با یک ماجرای جدید به تعویق می افتاد، استودیو برای سالن ها خط و نشان می کشید و سالن ها باید برای یک اکران ساده از مجموعه گسترده ای قانون تحمیلی از همه طرف تبعیت می کردند. نولان روی اکران سینمایی پافشاری داشت آن هم به هر قیمتی. طبیعتا فضای اطراف فیلم گودزیلا با هیچ کدام از این دشواری ها و پیچیدگی ها میانه ای نداشت. یک فیلم ساده و به نظر برخی منتقدین احمقانه که البته تکنولوژی و مرزهای سینما را پیش نمی برد اما واقعا به چنین ویژگی های هم احتیاجی نداشت.

جالب اینکه کسی از فیلم گودزیلا در برابر کنگ توقع به خصوصی هم نداشت. اینکه ممکن است چنین فیلمی در عمل موجبات نجات سینما را فراهم کند دقیقا پس از آغاز اکران فیلم مورد بحث و توجه نهاده شد؛ درست بر خلاف فیلم نولان که گویی این وظیفه را از ماه ها قبل به دوش می کشید و البته از اساس توانایی آن را هم نداشت.