نقد قسمت ششم فصل هشتم سریال بازی تاج و تخت - سفر به کیش

دیوید بنیاف و دن وایس کسانی که به عنوان خالقان سریال گیم آو ترونز شناخته می شوند خود کارگردانی قسمت آخر را برعهده داشتند. با پخش این قسمت یکی از محبوب ترین سریال های شبکه HBO و دنیا به انتها رسیده است.

فصل آخر مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت محل حرف و حدیث های بسیاری بود. بعضی از مخاطبان که سال ها مجموعه را دنبال نموده بودند وقایع فصل آخر را پرشتاب و بی منطق دانستند در حالی که بعضی دیگر معتقد بودند فصل هشتم بهترین انتها بندی ممکن برای این سریال بود. همچنان که مخاطبان نگاه یکسانی به فصل هشتم نداشتند، منتقدان هم اختلاف نظرهای بسیاری را بروز دادند که در هفته های گذشته بخشی از آن ها را بازتاب دادیم.

ممکن است در این نوشته بخشی از داستان مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت لو برود

در ادامه بخش هایی از نظرات منتقدان آمریکایی را درباره آخرین قسمت مجموعه تلویزیونی بازی تاج و تخت می خوانید:

دیوید سیمز - آتلانتیک

تصمیم ناگهانی تیریون و شرکا درباره برگزیدن برن استارک به عنوان پادشاه هفت اقلیم احتمالا تا حد قابل توجهی باعث تعجب بینندگان شده است. پس از آن همه جنگ و دشمنی میان دنریس، جان و سرسی، برن به عنوان یک رقیب، کاملا نادیده گرفته شده بود. او بیشتر به یک ویکیپدیای زنده شباهت داشت و در این فرایند شخصیت خود را نیز از دست داده بود.

حرکت برن به سوی تاج با همان سرعت ترسناکی رخ داد که هر پیچش داستانی دیگر در این فصل رخ داده بود. شاید کل تفاوتش برای من در این بود که هنگام رسیدن به قسمت آخر دیگر نگرانی خاصی نسبت به باورپذیری طرح روایی نداشتم و بیشتر کنجکاو بودم بفهمم همه چیز چطور به انتها می رسد… در این فصل شاهد تکرار چندین باره یک ماجرای یکسان بودیم: مجموعه ای از کوشش های ناموفق برای پیشبرد تعدادی از مهم ترین بخش های داستان به سریع ترین شکل ممکن. طبق معمول بازیگران در این فصل هم به نسبت آنچه در اختیار داشتند عملکرد خوبی نشان دادند… دیوید بنیاف و دن وایس در سال های اخبر بارها ثابت نموده اند که ژست های سینمایی را به ساختن تدریجی یک دنیا باورپذیر ترجیح می دهند و سوزاندن تاج در انتها مجموعه هم آخرین ادا و اطوارشان بود.

کلی لاولر - یواس ای تودی

هنگامی که پخش گیم آو ترونز هشت سال پیش شروع شد، کاملا واضح بود که با یک مجموعه متفاوت طرفیم. قصه ای که برده قواعد معمول ژانر فانتزی نبود و آن ها را شکست و زیر پا گذاشت. تراژدی و بی عدالتی همچون اژدها و جنگ بخشی جدایی ناپذیر از هویت این مجموعه بود.

اما سریالی که آخرین قسمت آن شب یک شنبه پخش شد چنین سریالی نبود… سریالی بود بدون خلاقیت و کلیشه ای… همه چیز ساده و رو بود. حتی مهم ترین مرگ و میرها و گزینه پادشاهی. در واقع مجموعه انتها نیافت بلکه اساسا رها شد.

دانیل داداریو - ورایتی

طبیعی است که قسمت انتهای گیم آو ترونز تعداد کمی از افراد را راضی کند… باید در نظر داشت که انتها بندی این سریال از مجموعه رمان هایی می آید که خود هنوز انتها نیافته اند و این مجموعه از ابتدا به آن وابستگی داشته است. طبیعتا در چنین شرایطی افراد زیادی قانع نمی شوند آن هم با در نظر دریافت زمانی که سریال برای فصل هشتم و انتها دادن به قصه در نظر گرفته بود.

در فصل آخر بعضی از اقدامات واقعا هوشمندانه بود. در میان این اقدامات می گردد به کشتن نایت کینگ در قسمت سوم اشاره نمود؛ حذف نایت کینگ به سریال اجازه داد که در سه قسمت آخر صرفا روی انتها بازی در وستروس تمرکز کند. اما آنچه سریال در ساختنش باخت ایجاد پیش زمینه ای مناسب برای به قدرت رسیدن برن یا مهم تر از آن برای پیدایش ناگهانی دموکراسی بود.