آیا پرسپولیس باید از الهلال بترسد؟ - سفر به کیش

این ها پرسش هایی است که بعد از تعیین شدن قرعه پرسپولیس در مرحله یک چهارم نهایی و اطلاع از اینکه تیم یحیی با الهلال ژاردیم بازی خواهد کرد به شکل جدی مطرح شده و بحث های متعددی را در این خصوص در پی داشته که تا سه هفته آینده هم ادامه خواهد داشت.

مطمئناً این ها و چیز هایی بیشتر از این ها فکر کادر فنی پرسپولیس را هم درگیر کرده و با توجه به اهمیت و حساسیت مسابقه و البته بازی در کشور عربستان و شرایط متفاوت دو تیم، یحیی و همکارانش تمام مسائل و جزئیات فنی را در نظر خواهند گرفت تا نقشه صعود را طراحی کنند. هر چند همه می دانند اگر بازی در چمن مصنوعی دوشنبه پیش چشم چند هزار تاجیک مقابل پدیده این فصل لیگ قهرمانان چندین وجه داشت که بازی را برای پرسپولیس سخت می کرد حالا وجوه سختکننده مصاف با الهلال بیشتر هم خواهد شد چرا که این تیم هم به لحظ قدمت باشگاه و هم تجربه سرمربی، کیفیت بازیکنان و میزبانی، تفاوت های چشمگیری با استقلال تاجیکستان دارد و بالطبع مسأله عبور از آن بسیار سختتر و پیچیده تر هم خواهد بود.

تیم ملی عربستان+خارجی های متنوع و کارگشا

الهلال تیم پرستاره ای است شامل 7 بازیکن خارجی که چهارتای شان در لیست آسیایی قرار گرفته اند و تعداد زیادی چهره شاخص فوتبال عربستان که 9، 8 تا از آن ها عضو تیم ملی کشورشان هستند و اتفاقاً سال هاست کنار هم در تیم باشگاهی و ملی بازی می کنند. 8 بازیکن از تیم فعلی در تیم چهار سال قبل الهلال که در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان بازی کرد و پرسپولیس را حذف کرد در تیم فعلی هم حضور دارند. حتی برخی از آن ها در تیم سال 2015 الهلال که پرسپولیس را در مرحله یک هشتم نهایی همین تورنمنت حذف کرد هم حضور داشتند.

در نقطه مقابل پرسپولیس از تیم چهار سال قبلش که در نیمه نهایی با نتیجه 6 بر 2 به الهلال باخت، 5 بازیکن دارد که احتمالاً سه تا از آن ها در ترکیب باشند ضمن اینکه از تیم سال 2015 فقط امید عالیشاه در تیم فعلی سرخ ها حضور دارد.

این مقایسه ثبات بازیکنان شایسته و توانمند عربستانی را در ترکیب الهلال نشان می دهد. در واقع الهلالی ها چندین فصل است که نفراتی مثل سالم الدوسری، یاسر الشهرانی، عبدالله معیوف، عبدلله عطیف، سلمان الفرج، محمد البریک، صالح الشهری، محمد کانو و محمد جهفالی که همگی ملی پوش بوده یا هستند را کنار هم حفظ کرده اند و بازیکنان خارجی شان را تغییر می دهند.

بی ثباتی نیمکت، تغییر فلسفه بازی

در عین حال الهلال برعکس پرسپولیس روی نیمکتش آنقدر ثبات نداشته و شاید این مسأله یک جور هایی عدم ثبات بازیکنان کارگشا و ملی پوش در پرسپولیس را بالانس کند.

پرسپولیس از همان سال 2015 که شکست تلخی را در ریاض مقابل الهلال متحمل شد تا امروز فقط برانکو ایوانکوویچ، گابریل کالدرون و یحیی گل محمدی را به نام سرمربی در رأس تیم داشته، اما الهلال جیورجاس دونیس یونانی، عبدالعطیف الحسینی (موقت)، گوستاوو موتاساس اروگوئه ای، کاریو کیپریان رومانیایی، رامون دیاز آرژانتینی، خوان براون آرژانتینی (موقت)، ژرژ ژسوس پرتغالی، زوران مامیچ کروات، پریکلس چاموسکا برزیلی، رزوان لوچسکو رومانیایی، روجریو میکاله برزیلی و در نهایت لئونارد ژاردیم پرتغالی را طی 6 سال و نیم در اختیار داشته یعنی حتی اگر دوره حضور کوتاه آن دو مربی موقت در رأس کادر فنی را محاسبه نکنیم این تیم طی این مدت 10 سرمربی داشته که عمر مربیگری آن ها به صورت میانگین به 8 ماه هم نمی رسد.

در عین جالب است بدانید رامون دیاز آرژانتینی که این تیم را به فینال فصل 2017 رساند و شکست خورد و رزوان لوچسکو که با الهلال قهرمان فصل 2019 لیگ قهرمانان آسیا شد به ترتیب حدوداً 5/1 و 2 سال سرمربی الهلال بوده اند!

بنابراین آنچه در مورد پرسپولیس تا حدودی امیدوار کننده است اینکه حتی سیستم بازی پرسپولیس هم طی 6 سال اخیر تا حدود زیادی ثبات داشته و تیم فعلی گل محمدی تا حدود زیادی با همان سیستم و همان روش تیم برانکو بازی می کند. در حالی که این مسأله در مورد الهلال با توجه به تغییرات متعدد در رأس کادر فنی و فلسفه متفاوت مربیانی که از کشور های مختلف می آیند متغیر بوده است.

ضعفی که استقلال نشان مان داد

اما مدل بازی الهلال هم در خود باگ هایی دارد که می تواند مورد توجه کادر فنی پرسپولیس قرار بگیرد. بازی مرحله یک هشتم نهایی مقابل استقلال نشان داد این تیم وقتی اصطلاحاً بالاست در بازی بدون توپ سازماندهی چندانی ندارد و زمانی که بعضاً پرخطر نشان می داد، استقلال می توانست با بازپس گیری توپ خیلی خوب به دروازه این تیم نزدیک شود و موقعیت گل بسازد.

در واقع باید گفت الهلال وقتی دفاع می کند یا باید دفاع کند، مشارکت بازیکنان فاز هجومی این تیم در فاز دفاع شان اصلاً خوب نیست و می شود با فوتبال حساب شده و استفاده از حملات سریع و ضدحمله های کلاسیک به دروازه این تیم نزدیک شد و به آن ها ضربه زد. در عین حال آن ها وقتی توپ دارند، بازیکنانی مثل سلمان الفرج در خط میانی یا صالح الشهری، سالم الدوسری، گومیس و مارگا در خط حمله می توانند فوق العاده خطرناک باشند.

یک نکته منفی درباره خارجی های الهلال

کیفیت بازیکنان خارجی الهلال هم چیزی است که این روز ها زیاد درباره اش صحبت می شود و البته مسأله تعیین کننده ای هم هست، اما به نظر می رسد الهلال امسال در نوع به کارگیری از بازیکنان خارجی اش دچار یک اشتباه شده. آن ها موسی مارگا را از پورتو خریده اند که در سیستم 2-4-4 به نام یکی از دو مهاجم بازی می کرد، اما در الهلال با حضور گومیس مجبور شده در نقش وینگر و در سیستم 1-3-2-4 بازی کند که این مسأله تا حدود زیادی از کارآیی این بازیکن درشت اندام کاسته است هر چند مارگا به خاطر کیفیت فردی حتی در آن پست هم می درخشد.

در واقع مالکان باشگاه های عربستانی و در رأس آن ها الهلال بدون در نظر گرفتن نیاز فنی سرمربی تیم شان هر فصل دوست دارند فقط تعدادی بازیکن خارجی گرانقیمت و مطرح خریداری کنند و چهار تا از آن ها را در ترکیب آسیایی شان داشته باشند فارغ از اینکه به جزئیات ریز فنی توجه کنند.

بازی مالکانه، چیزی که هر دو تیم دوست دارند

الهلال در بحث مالکیت توپ تیم قدرتمندی است، اما در برخی مسابقات اتفاقات بازی می تواند تعیین کننده باشد. مثلاً شاید اگر اتفاقات بازی یک هشتم نهایی به سود استقلال رقم می خورد، نتیجه پایانی نود دقیقه 4-4 می شد یا چنانچه اتفاقات و تک لحظه ها در بازی رفت نیمه نهایی 2017 به کمک پرسپولیس می آمد هرگز آن باخت با اختلاف چهار گل رقم نمی خورد فارغ از اینکه الهلال به لحظ تیمی و فنی در آن مسابقه بهتر از پرسپولیس بود.

در عین حال همه می دانند که پرسپولیس یحیی هم به فوتبال مالکانه علاقه زیادی دارد و طی دو فصل حضورش در لیگ قهرمانان این مسأله را با آمار قابل توجهی که از خود به جای گذاشته، ثابت کرده است. حالا اینکه پرسپولیس بتواند مقابل الهلال مالکیت داشته باشد یا بازی مالکانه حریف را خراب کند و به این تیم ضربه بزند موضوع مهمی است که باز هم به اتفاقات مسابقه بستگی دارد چرا که مثلاً دریافت یا به ثمر رساندن گل زودهنگام می تواند به کلی روی فکریت و رفتار بازیکنان تأثیر بگذارد، چون بازی تک حذفی است و مسأله صعود به نیمه نهایی در میان است.

آیا الهلال تیم بهتری است؟

نکته مهم دیگری که این روز ها زیاد مطرح می شود اینکه آیا پرسپولیس با بضاعت فعلی و بدون بهره از بازیکن خارجی توان مقابله با الهلال را دارد و آیا تیم عربستانی حداقل از حیث نفر به نفر روی کاغذ تیم بهتری است؟ جواب دادن به این سؤال هم سخت است و نمی شود الهلال را تیم بهتری دانست چرا که در تیم پرسپولیس هم مهره هایی مثل مهدی ترابی یا وحید امیری آنقدر باکیفیت هستند که می توانند در هر تیم آسیایی بازی کنند. تنها مشکل پرسپولیس این است که نیاز به 8، 7 بازی دارد تا جا بیفتد و شکل بگیرد که باید دید تا روز مسابقه با الهلال چقدر به آن فرم نزدیک شده است.

البته الهلال این فصل در مقایسه با تیم سال 2017 رامون دیاز یا تیم 2019 لوچسکو به مراتب تیم ضعیف تری است. در واقع غرب آسیا طی دو فصل گذشته، تیم های فوق العاده قدرتمندی نداشته. مثلاً السد این فصل را نمی توان با تیمی که پریرا رهبری اش می کرد و ژاوی در مرکز میدان بود، مقایسه کرد یا الدحیل و الریان با تیم سه چهار فصل قبل شان قابل مقایسه نیستند، اما به هر حال بازیکنانی مثل سالم الدوسری یا مارگا می توانند تعیین کننده باشند و هرگز نباید این عنصر پیش برنده را نادیده گرفت.